Ένα βραβειάκι έλαβα από το φιλικό ιστολόγιο της Σουλτάνας Μάνεση στις 24/02 και την ευχαριστώ θερμά, όπως και όλους όσους παρακολουθούν τις αναρτήσεις του blog:
αλλά μεγάλωσα επί το πλείστον στην Αθήνα
Ήρθε λοιπόν η ώρα
να αυτοσυστηθώ σύμφωνα με τη δεοντολογία και να χαρίσω με τη σειρά μου το
βραβείο σε 11 Blogs:
- Κατάγομαι από την Κορινθία και πιο συγκεκριμένα:
- Έχασα τον πατέρα μου σε ηλικία 15 ετών και εκείνη την ημέρα μάλλον χάθηκε το ένα μου πόδι….στη ζωή
- Εδώ και 10 χρόνια μετά το διορισμό μου περιπλανιέμαι σαν τον Οδυσσέα στις Κυκλάδες με έδρα τη Νάξο
- Είμαι απαλή σαν το λούτρινο αρκουδάκι τον Αρθρούρο σύμβολο στο blog μου μα αρκετές φορές χρειάζεται να δείχνω το σπαθί μου όταν με αναγκάζουν…
- Αγαπώ τα παιδιά και αρκετές φορές παρασύρομαι από τον αυθορμητισμό και την αφοπλιστική τους ειλικρίνεια και προτιμώ να είμαι μάχιμη στην τάξη και δημιουργική, απέχοντας από «αξιώματα»
- Αντιπαθώ την ίντριγκα και το κακόβουλο κουτσομπολιό
- Πιστεύω στις αξίες και τα όνειρα
- Λατρεύω τα ταξίδια και την περιπέτεια
- Οι νέες τεχνολογίες ξεκίνησαν το 2002 για μένα μετά από παρότρυνση ενός...κακού λύκου.
- Το blog ξεκίνησε το 2008 ως συνέπεια της εκπαίδευσής μου σε ΠΑΚΕ Αττικής ως επιμορφώτρια Β΄Επιπέδου στις ΤΠΕ, αλλά διακόπηκε βιαίως από «καλοθελητές»
- Αποτελεί μια προσπάθεια απόδειξης -όπως και τόσα ιστολόγια συναδέλφων- σε συναδέλφους εκπαιδευτές ΠΕ70 ότι ο υπολογιστής στο Νηπιαγωγείο που δουλεύει διαρκώς με project και αναζητά υλικό, δεν είναι έπιπλο στην τάξη, αλλά εργαλείο της δουλειάς μας.