Η αισθητική εξερεύνηση στην Πρώιμη ηλικία-Deanna Marie Pecaski Mclennan

Kindergarten,“Reach for the Stars #1” – watercolor hand prints in a beautiful canvas-mounted collage

  Αναλογιζόμενη αρκετές φορές αν η χρήση των τεχνών στο Νηπιαγωγείο αλλά και η χρήση των κατασκευών στην τάξη αποτελούν ίσες ευκαιρίες εκμάθησης για τα παιδιά εμπλουτίζοντας το portfolio τους, αναζήτησα στο διαδίκτυο και στο site του Springer αν υπάρχουν διαθέσιμα άρθρα για μελέτη. Η Deanna Marie Pecaski Mclennan υπογράφει το  παρακάτω άρθρο με τίτλο:

"Process or Product? The Argument for Aesthetic Exploration in the Early Years", 

προσπαθώντας να ανακαλύψει ευδιάκριτες διαφορές ανάμεσα στις κατασκευές και την τέχνη και πως η ενθάρρυνση των μικρών παιδιών να εμπλακούν  στην καλλιτεχνική δημιουργία παρέχει μεγάλες ευκαιρίες για προσωπική και δημόσια εξερεύνηση, έκφραση και συζήτηση. Για την ανάγνωση του άρθρου στο πρωτότυπο, πατήστε τον σύνδεσμο: http://link.springer.com/article/10.1007/s10643-010-0411-3/fulltext.html. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:

 “Μια κατασκευή είναι συνήθως μια απογοητευτική δραστηριότητα ή μια κλειστού τύπου δραστηριότητα, η οποία βασίζεται σε μία φόρμουλα ή μια συνταγή και όλοι οι συμμετέχοντες ακολουθούν τις ίδιες οδηγίες και καταλήγουν κάθε φορά στο ίδιο περίπου αποτέλεσμα. Μια δραστηριότητα τέχνης είναι μια πιο ανοιχτού τύπου δραστηριότητα και είναι μια εργασία που υπερβαίνει τα ταπεινά του υλικά για να δημιουργήσει μια αυθεντική δήλωση ή έκφραση με έναν διαρκή τρόπο με νόημα (Rayme, 2006)". Και καταλήγει:

Ενθαρρύνοντας τους “Ισόβιους” Καλλιτέχνες

“Ta παιδιά είναι το ζωντανό μήνυμα που στέλνουμε σε μια εποχή που δε θα δούμε.” (Postman 1994, σελ. xi)

   Όταν αναλογιστούμε τον αντίκτυπο που θα έχουν οι εκπαιδευτές και τα σχολεία στο μέλλον, η εμπειρία του να στρέφουμε τα παιδιά σε δραστηριότητες με νόημα που επιτυγχάνουν τη συμμετοχή τους, γίνεται ιδιαίτερα σημαντική. Κάθε λεπτό μέσα στην τάξη μετράει και εμείς σαν κοινωνία δεν μπορούμε να αντέξουμε ούτε ένα λεπτό χαμένο. Η αίσθηση του Warlick ότι “τα σχολεία μας είνα ακόμα, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, ένας αντικατοπτρισμός των αντιλήψεων του παρελθόντος του τί είναι και πώς μοιάζει η εκπαίδευση” (2009, παράγραφος 10), είναι μια προειδοποίηση για αυτούς που φροντίζουν για την εκπαίδευση να αναλογιστούν ενστικτωδώς την τακτική τους και το εάν οι δραστηριότητες στην τάξη ενθαρρύνουν την υψηλού επιπέδου κριτική σκέψη, όπως την καλλιτεχνική δημιουργία η οποία “σέβεται τις δημιουργικές παρορμήσεις στην εργασία του παιδιού που αρχίζει και ξεδιπλώνεται” (Miller 2006, παράγραφος 5). Όταν τα παιδιά ενθαρρύνονται σε μια καθημερινή βάση να εξερευνήσουν τη διαδικασία, και δε συγκεντρώνονται απαραίτητα στη δημιουργία του προϊόντος, ισχυροποιούνται ώστε να διαμορφώσουν προσωπικές, βασικές αντιλήψεις για τα ίδια και τις θέσεις τους στον κόσμο. Η εξέλιξη πέρα από την απόκτηση της απλής, εμφατικής γνώσης, και αντί αυτού, η διαρκής παροχή ευκαιριών για τα παιδιά για συζητήσεις, απορίες/αμφισβητήσεις και πειραματισμό, και η ενεργητική συμμετοχή εντός των γενικότερων πλαισίων της αισθητικής, θα ενθαρρύνουν τους μαθητές να “σνομπάρουν την ιδεολογία, την κατηγοριοποίηση, και τις αμετάβλητες απαντήσεις, και αντί αυτού, να εκτιμήσουν τη ρέουσα αλληλοσυσχέτιση στη ζωή” (Miller 2007, παράγραφος 4). Είναι πιθανό για τους εκπαιδευτικούς του σήμερα να βοηθήσουν στο να αλλάξει ο κόσμος του αύριο με τους τρόπους που σεβόμαστε και εκτιμούμε τα παιδιά μας με τη παροχή διαρκών ευκαιριών για να αμφισβητήσουν, να εξερευνήσουν και να σκεφτούν μέσα από την αισθητική εξερεύνηση, όπως είναι η καλλιτεχνική διαδικασία. Άλλωστε, η καλύτερη επένδυση που μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον της κοινωνίας μας βρίσκεται στα παιδιά μας σήμερα (Pascal 2009).