Ενθαρρύνοντας τους “Ισόβιους” Καλλιτέχνες
“Ta παιδιά είναι το ζωντανό μήνυμα που στέλνουμε
σε μια εποχή που δε θα δούμε.” (Postman 1994, σελ. xi)
Όταν αναλογιστούμε τον αντίκτυπο που θα έχουν οι εκπαιδευτές και τα
σχολεία στο μέλλον, η εμπειρία του να στρέφουμε τα παιδιά σε δραστηριότητες με
νόημα που επιτυγχάνουν τη συμμετοχή τους, γίνεται ιδιαίτερα σημαντική. Κάθε
λεπτό μέσα στην τάξη μετράει και εμείς σαν κοινωνία δεν μπορούμε να αντέξουμε
ούτε ένα λεπτό χαμένο. Η αίσθηση του Warlick ότι “τα
σχολεία μας είνα ακόμα, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, ένας αντικατοπτρισμός
των αντιλήψεων του παρελθόντος του τί είναι και πώς μοιάζει η εκπαίδευση”
(2009, παράγραφος 10), είναι μια προειδοποίηση για αυτούς που φροντίζουν για
την εκπαίδευση να αναλογιστούν ενστικτωδώς την τακτική τους και το εάν οι
δραστηριότητες στην τάξη ενθαρρύνουν την υψηλού επιπέδου κριτική σκέψη, όπως
την καλλιτεχνική δημιουργία η οποία “σέβεται τις δημιουργικές παρορμήσεις στην
εργασία του παιδιού που αρχίζει και ξεδιπλώνεται” (Miller 2006,
παράγραφος 5). Όταν τα παιδιά ενθαρρύνονται σε μια καθημερινή βάση να
εξερευνήσουν τη διαδικασία, και δε συγκεντρώνονται απαραίτητα στη δημιουργία
του προϊόντος, ισχυροποιούνται ώστε να διαμορφώσουν προσωπικές, βασικές
αντιλήψεις για τα ίδια και τις θέσεις τους στον κόσμο. Η εξέλιξη πέρα από την
απόκτηση της απλής, εμφατικής γνώσης, και αντί αυτού, η διαρκής παροχή
ευκαιριών για τα παιδιά για συζητήσεις, απορίες/αμφισβητήσεις και πειραματισμό,
και η ενεργητική συμμετοχή εντός των γενικότερων πλαισίων της αισθητικής, θα
ενθαρρύνουν τους μαθητές να “σνομπάρουν την ιδεολογία, την κατηγοριοποίηση, και
τις αμετάβλητες απαντήσεις, και αντί αυτού, να εκτιμήσουν τη ρέουσα
αλληλοσυσχέτιση στη ζωή” (Miller 2007, παράγραφος
4). Είναι πιθανό για τους εκπαιδευτικούς του σήμερα να βοηθήσουν στο να αλλάξει ο
κόσμος του αύριο με τους τρόπους που σεβόμαστε και εκτιμούμε τα παιδιά μας με
τη παροχή διαρκών ευκαιριών για να αμφισβητήσουν, να εξερευνήσουν και να
σκεφτούν μέσα από την αισθητική εξερεύνηση, όπως είναι η καλλιτεχνική
διαδικασία. Άλλωστε, η καλύτερη επένδυση που μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον
της κοινωνίας μας βρίσκεται στα παιδιά μας σήμερα (Pascal 2009).